حرف آخر .....

                                                   

............................و من رفتم که تو ره آموزی ازین رفتن

                                              مقصودی ندارم از این گفتن...

                             می دانم باور نخواهی کرد جدایی برگ زرد درخت پاییزی را...

         گریه بی فایده است.....من میگویم که حالم خوب است ولی تو باور مکن...

به آسمان شب پر ستاره بنگر و هر غمی را فراموش کن....

     ستاره ماه را دوست دارد.....تاوان آن هرچه باشد٬ باشد..

                     آری ٬باید بروم....اکنون دیر است...نگاهم مکن....

نمیتوان تورا اینگونه تنها بگذارم ....ولی چه کنم...............................

                 نور مرا میخواند٬ باید بروم........تا سکوت سیاه سرد دوستت دارم

                                                       .......مرداب

 

دو بیتی ها ی ............

 

تو خفتن آموختی ز من و بیدار شدی        آنقدر مست بودی که هوشیار شدی

ای شاگرد خرد من گرچه خود استادی       آنقدر تندی  نمودی که گـرفتار شدی

                                     ***************

چو دامان  تو  چین شد دل پر ریشم  

      زشوق وصل تو بیخود شده از خویشم

               گر گوشه چشمی بنمایی بر من مسکین 

                                      زار و پریشان زنگاهت چشم درویشم  

                                   ****************

گریه های مرا دریاب٬ کز تو نهان نیست  

  باور کن مـــردابی هــمچو من تو در جهان نیست

تاکی قدرناشناسی و دروغ و بی مهری  

  کمی هم صبرکن٬ بخدا عیب تونیز پنهان نیست

                                        .........................مرداب

آتش عشق تو

دل ز آتـش عشـق تـو افــروخــته بــود     وز بــی مهری جـام می تو سوخته بود

رسم عاشق کشی تو در میان پیکرت    خــرقه ای بودکه زمانه بهرتو دوخته بود

ره آشـوب تـو ره بسـت بــر مـــلال دل    توشه ای شدبه برم٬کز ازل اندوخته بود

گر نفسی آیــد برون بهر عشق است      که این نفـس٬ عشق ز تــو آموخته بود

دل آزرده ی مـرا مــفروش بــه جهانی   پشیمان بودآنکس که یوسف بفروخته بود

تــو نـگاهی به نگاه شرر بار من انداز     کاندرین راه بهر وصالت چشم دوخته بود

گر نگریستی یک دم به حال و روز مرداب

                                          چون کس نبود٬ گویی از ازل سوخته بود  

                                                                                                ....مرداب   

ســـــــــــــــال نـــــــــــــو بــــــــــــــــر هـــــــمه مــــــــــــــــــــــبارک

 

بار دیگر بهار آمد و نوروز و عید

        دوباره شور بپا شد درآن روز سعید

               چه کسی حالش را به غم آلوده کند در شب

                           که چشم بر هم گذاری روز می آید و خورشید

                                                                             ....مرداب