ناجی

می رسد مردی ز راه، از دیار کهربا، با نوایی نینوا، ناجی مردمان بی پناه...

 

می رسد بر مشام، عطر یاس و نرگس

 

می رسد روزی طلایی همچو آفتاب ،بیتاب، کوچه ها غرق در مهتاب

 

یاسها در جای پایش جاری، خاری اگر باشد می شود دسته گلی زیبا  

 

کاش می رسید زود تر، خدایا....

 

میلاد پاکی ها٬ مهربانی ها٬ یوسف زهرا(س) بر همه ی عزیزان مبارک باد.

 

                                                     ناچیزی از مرداب

 

 

 

نقش ستاره

تمام گلهایی که برایت می فرستادم تو پرپر کردی، همه ی آنها را سپردی دست باد.

 

وقتی که از دشت می گذشتم ، خبرش را داد آن نسیم،

 

آن نسیمی که خبر مهر و محبت می برد.

 

حرفی نیست.... حرفی نباید باشد.... فقط نگاهی به گلبرگها کن،

 

 نگاهی از روزنه ای پر نور، ستاره ای در دل هر گلبرگ خواهی دید...

 

آری... تمام شبها برایت ستاره می چیدم...

 

 تا نقش رخ تو را در دل هر یک با ستاره نقاشی کنم.

                                              کاش می دیدی......

                                                                      مرداب

شهر عشق

                          

شهر عشق از کجا شروع می شود؟

 

بگو خورشیدش از کجا طلوع می شود؟

 

حاکمش کیست؟ از چه دم می زند؟

 

بگو که آیا دم ز آ دم می زند؟

 

گویند شهر عشق از دل شروع می شود

 

خورشیدش از پشت چشمش طلوع می شود

 

حاکمش پروردگاری است مهربان

 

خالق هفت آسمان است و جاودان

 

از همه خوبی و پاکی و وفا دم می زند

 

هرچه بوسه از گل دارد بر لب آدم می زند

 

پس سپاس آن حاکم یکتای عشق

 

کی رسد کَس بر او در راستای عشق...

 

              مرداب

دیار متروک عشق

در دیــــاری که جدایی حاکـــــم اســـت       بی گمان عشق میان مردم ساکن است

در دیاری که ستاره بی نور می شود           مــرد بیــنا بــی تـــلاتم کـــور مــــی شود

اندیشـــه ی مــــا از این دیار چیـست؟        دیــــگر چــــیزی از آن بــــاقـــی نیــــست

مــــن و تــــو به ناکــــجا خواهیم رفــت       بـــه دیــــار کــــهربا خــــواهیــــم رفــــت

ایـــنجــــــا ســــــرد اســــت ونـــنــــگ      فــــقط جــــدایـــی اســــت و دل تنــــگ

جایی که عشق باشد اینگونه نیست          آنچه میان مردم است پس عشق نیست

              عشق دو راهی وجود آدمی است    

                                  یکی دل است و معبود دیگری است

                                                                         مرداب

یادگـــــاری...

تو به مـــــــن امید میدی برای زنده بــودن            تو به مــن امید میدی برای باقی مـــوندن

دلــــــم و از ته قلبم به تو مــــیدم یادگاری             تا که یادگار بــــمونه اگه مردم روزگـــــاری

با وجود بودن غم توی قلب من نشستی             قل بده باهام می مونی٬من وتنها نمیزاری

توی این شبای بیکسی نشستم تک وتنها           من میشم ماهی تو٬ تو برام بشو یه دریا

من برات قصه میگم میام میشم سنگ صبورت      تو یه وقت از غم من نزاری بشکنه غرورت

تو برام دعــــا بـــــکن که تحمل بکنم دوری تو         می مونم به یاد خاطرات و اون حرفای تو

تو هـــم قل بده بمونی یاد مـــن تا آخر عــــمر        نزاری خراب بشه اون همه خاطره مثل پل

حتـــــــی روزی کــــه مـــــیای ســــر مــــــزارم        بـــا خــــودت یه گـــل بیـــار تنـــها نـــــزارم

وقتی تو مــــیری بـــــمونه گــل تـــو یادگــــاری       مثل قـــلب من که دادم به تو اونو یادگاری

                                                                         مرداب

مرداب رفت

 

یادواره ی دقایق عاشونه چه خوش می نگرد بر آب

لحظه های پاک بی بهونه ره می پوید سوی مهتاب

آهو٬ ای آهوی دشت پر خاطره٬ ببر خبر به شهر بگو مرداب رفت

رازقی ٬ شقایق بیدار باشید٬ چه بی تاب و بی قرار مرداب رفت

آن نسیمی که مرا به دریا می برد٬ خاره ساز برکه های شب شد

آن ستاره که عشق را آموخت به من مرهم لحظه های روز وشب شد

                                                              مرداب

 

دوستت دارم.........

در دادگاه عشق....

قسمم قلبم بود٬ وکیلم دلم بود و حضار جمعی از عاشقان و دلسوختگان بودند.

قاضی نامم را بلند خواند و گناهم را دوست داشتن تو اعلام کرد و

سپس محکوم شدم به تنهایی ومرگ کنار جوخه ی دار.

از من خواستن تا آخرین خواسته ام را بگویم و من گفتم به تو بگویند............

                         دوستت دارم..............

فرشته یک کودک

 

کودکی که آماده تولد بود نزد خدا رفت و از او پرسید: می گویند فردا شما مرا به زمین می فرستید، اما من به این کوچکی و بدون هیچ کمکی چگونه می توانم برای زندگی به آنجا بروم؟
خداوند پاسخ داد: از میان تعداد بسیاری از فرشتگان، من یکی را برای تو در نظر گرفتم. او در انتظار توست و از تو نگهداری می کند.
کودک دوباره پرسید: اما اینجا در بهشت، من کاری جز خندیدن و آواز خواندن ندارم و اینها برای شادی من کافی هستند.خداوند گفت: فرشته تو برایت آواز خواهد خواند و هر روز  به تو لبخند خواهد زد. تو عشق را احساس خواهی کرد و شاد خواهی بود.
کودک ادامه داد: من چطور می توانم بفهمم مردم چه می گویند وقتی زبان آنها را نمی دانم.خداوند او را نوازش کرد و گفت: فرشته تو زیباترین   و شیرین ترین واژه هایی را که ممکن است بشنوی در گوش تو زمزمه خواهد کرد و با دقت و صبوری به تو یاد خواهد داد که چگونه صحبت کنی.کودک سرش را برگرداند و پرسید: شنیده ام در زمین انسانهای بدی هم زندگی می کنند. چه کسی از من محافظت خواهد کرد؟
خداوند ادامه داد: فرشته ات از تو محافظت خواهد کرد حتی اگر به قیمت جانش تمام شود. کودک با نگرانی ادامه داد: اما من همیشه به این دلیل که دیگر نمی توانم شما را ببینم ناراحت خواهم بود.خداوند گفت: فرشته ات همیشه درباره من با تو صحبت خواهد کرد و به تو راه بازگشت نزد من را خواهد آموخت، اگر چه من همیشه در کنار تو خواهم بود.
در آن هنگام بهشت آرام بود اما صدایی از زمین شنیده می شد.کودک    می دانست که باید به زودی سفرش را آغاز کند. او به آرامی یک سوال دیگر از خداوند پرسید: خدایا ، اگر من باید همین حالا بروم، لطفا نام فرشته ام را به من بگویید.
خداوند بار دیگر او را نوازش کرد و پاسخ داد: نام فرشته ات اهمیتی ندارد، به راحتی می توانی او را مادر صدا کنی!

                                                           ناشناس

 

آیا این بود رسمش؟

گر چنین سخن می گویم به سادگی         نپرس از من که هــرگز عاشــــقی؟

خــــود ببیـــن در دنــــــیای امــــروزی          اثری می بینی از عشــق دیــروزی

تو خندیدی و گفتی کـــــه باختــــی          قصری از غصه ها برای خود ساختی

آری٬ شــــــاید مـــــن باخته باشــــم         بیشه ای از خاطرات کاشته باشـــم

اما یـــک خنده ات بر باختن رواســت         این قصه از تمام قصه هایم جداست

مــن باختم که تو یک برنده باشــــی          بــال شدم تا تو یک پــــرنده باشــــی

پــــــرواز کنـــی اوج بگــــیری از غــــم        امــا با غرور پروازت دور شــدی از من

گلـــه نـــدارم از پرواز و پرنده شـــــدن     

                  می پرسم که آیا این بود رسم برنده شدن؟

                                                                          مرداب

سفر

یکبار دگر می روم ٬به سوی دیار دیگر می دوم٬

می شوم مست٬ دست در دست همان طور که هست٬

مثل پروانه ٬ دیوانه٬ دور از آشیانه٬

می لرزد چشمم در پی اشکم٬

 می بارد و می نالد دلم٬

 می گوید قصه ای از سفری٬ کن نظری٬

بی خبری از دل دیوانه ی ما....

                                                     مرداب

جــــای پـــــا

شبی از شبها مردی خواب عجیبی دید. او دید که در عالم رویا پا به پای خدا روی ماسه های ساحل دریا قدم می زند و در همان حال در آسمان بالای سرش خاطرات دوران زندگیش به صورت فیلمی در حال نمایش است. او که محو تماشای زندگیش بود،ناگهان متوجه شد که گاهی فقط جای پای یک نفر روی شنها دیده می شود و آن هم وقتهایی است که او دوران پر درد و رنج زندگیش و طی می کرده است. بنابراین با ناراحتی به خدا که در کنارش راه می رفت رو کرد و گفت: پروردگارا... تو فرموده بودی اگر کسی به تو روی آورد و تو را دوست بدارد، در تمام مسیر زندگیش کنارش خواهی بود و او را محافظت خواهی کرد. پس چرا در مشکل ترین لحظات زندگی ام فقط جای پای یک نفر وجود دارد، چرا مرا در لحظاتیکه سخت به تو نیاز داشتم، تنها گذاشتی؟ خداوند لبخندی زد و گفت: بنده ی عزیزم من دوستت دارم و هرگز تو را تنها نگذاشته ام .زمانهایی که در رنج و سختی بودی، من تو را روی دستانم بلند کرده بودم تا به سلامت از موانع و مشکلات عبور کنی!....

                                                                   ناشناس