آتش عشق

من آتش عشقم که جهان در اثرش سوخت       خورشید شبی پیش من آمد جگرش سوخت

آدم به تـــــب دیدنــــم افتــــاد و پــــس از آن         هـــرکس که به دیدار من آمد پدرش سوخت

آتشــــکده اهــــل بهشتم مـــــن و جـــز این        هرکس که نظر داشت به پای نظرش سوخت

شیــطان عددی نیست که آتش بزند هـــان!      سودای مرا داشت به سر هرکه سرش سوخت

ققنوس هم از جنس همین شب پرگان بود         دیوانه خورشید کـــه شدبـــال و پرش سوخت

تنها نه فقط خانه زهرا و علی ........... نه!           هـــر خانه که با عشق درآمیخت درش سوخت

شاعر خبر تازه ای از عشق شنید.....

                                          تا خواست کلامی بنویسد خبرش سوخت

                                                                                     ناشناس

عشق و گلایه یار

دل من در دل شب

خواب پروانه شدن می بیند٬

مهر٬در صبحدمان داس بدست٬ خرمن خواب تورا می چیند....

شیشه ی پنجره را باران شست٬

از دل من اما٬ چه کسی نقش تو را خواهد شست......      

*******************************************

چون سنگها حرف مرا گوش می کنی........... آه...!!!

چه کنم....؟         سنگی و ناشنیده فراموش می کنی......             فروغ فرخزاد 

 

آرزو دارم................

                                                                                                                 اثری از ناشناسان

مرگ حقیقت

 

چه غریبانــه می گذرد این بــــاد سیاه            ریشــه را می نـــگرد آن نــاز گیـــاه

چه دیار عجیبی است این ســــرزمین            نشسته کرکسی هر کجا در کمین

نمی دانم در این راه به کجا می رسم             هـرچه می روم توانم می شه کم

به مـــا گـــفتند که راه بــهر دل اســـت          رفتیــم و دیـــدیم که باطـــل اســت

گـــذشــــت آن روزگــــاران و آن دیـــــار            کجـــاست آن ســرزمین و آن تبــار

نـــگــــو اثـــری نیســـت از آن قــبیـــله             بگــــو خبــری که برایم پیک نویده

کســـی صـــدایم را نمی شــنود انـگار       

                         تمام حقیقتها را کسی می کند انکار.......

                                                                             مرداب